Ներկայացնել զարգացած և զարգացող երկրների գլխավոր բնութագրիչները։
Զարգացած երկրներն առանձնանում են շուկայական
հարաբերությունների զարգացման հասուն մակարդակով, բնակչության մեկ շնչի հաշվով
ՀՆԱ–ի բարձր ցուցանիշով, ներքին կայունությամբ: Մեծ է այս երկրների դերը
համաշխարհային տնտեսության և քաղաքականության մեջ:
- ԱՄՆ
- Ճապոնիան
- Կանադան
- Արևմտյան Եվրոպայի երկրները
- Ավստրալական Միությունը
- Նոր Զելանդիան Իսրայելը և Հարավաֆրիկյան Հանրապետությունը
Զարգացող երկրները ՝որոնք ունեցել են ոչ լավ տնտեսություն ,սական այժմ և ապագայում կունենան ։
Ուրվագծային քարտեզի վրա, նշել՜ և գույներով առանձնացնել աշխարհի զարգացած երկրները, զարգացող նավթարտահանող, լատինամերիկյան և անցումային տնտեսության երկրների խմբերը։
Նշել ժամանակակից պետությունների կառավարման ձևերը։
Առանձնացնել նախագահական և խորհրդարանական հանրապետությունների տարբերիչ գծերը։
- Խորհրդարանական
- նախագահական
- կիսանախագահ հանրապետություններ
Առանձնացնել նախագահական և խորհրդարանական հանրապետությունների տարբերիչ գծերը։
Պառլամենտական հանրապետություններում պետական իշխանության ղեկավար մարմինը պառլամենտն է: Կառավարությունը ձևավորվում է պառլամենտի հիման վրա։
- ընտրությունները միաժամանակ որոշում են պառլամենտի և կառավարության կազմի հարցերը, ինչպես նաև կուսակցությունների միությունների (կոլաիցիաների) և պատգամավորական ֆրակցիաների հարցերը,
- պառլամենտն է նշանակում կառավարություն և կարող է հետ կանչել,
- կառավարության գլուխը մտնում է ստորին պալատի կազմի մեջ, որը ընտրվում է համընդհանուր քվեարկությամբ, և լիազորություն ունի ցրելու այն (կառավարությունը),
- բաժանված գործադիր իշխանություն. պետական ներկայացուցչական գործառույթը պատկանում է պետության գլխին (օրինակ` նախագահին), իրական իշխանությունը` վարչապետին :
- կառավարությունը օրենսդրական նախաձեռնության իրավունք ունի
- կառավարության անկախությունը պետության գլխից:
Նախագահության ժամանակակից ինստիտուտը իշխանությունների բաժանման և նրանց գործառնման սկզբունքների որոշակի տարբերության հետ մեկտեղ ունի մի շարք ընդհանուր բնութագրիչներ, դրանք են.
- սահմանադրորեն սահմանազատված են նախագահի, պառլամենտի, դատարանի լիազորությունները և պարտականությունները,
- գործադիր իշխանությունը ամբողջությամբ պատկանում է նախագահին, ով միաժամանակ պետության և կառավարության գլուխն է,
- նախագահը և պառլամենտը ընտրվում են առանձին – առանձին, ուստի փոխադարձ կախվածության մեջ չեն,
- նախագահը քաղաքականորեն պատասխանատու է ժողովրդի առջև, իսկ կառավարությունը` նախագահի առջև,
- պառլամենտը իրավասու չէ հետ կանչելու կառավարությանը կամ նախագահին (բացառությամբ իմպիչմենտի), բայց նա կրում է օրենսդրական իշխանության ամբողջական լիազորությունները, բյուջետային և վերահսկողական իրավասությունները,
- դասական ձևում (ԱՄՆ) նախագահը իրավունք չունի ցրելու պառլամենտը, նա օրենսդրական նախաձեռնության հնարավորություն չունի, բայց ունի վետոյի իրավունք, որը հաղթահարելի է պառլամնետի երկու երրորդի նախաձեռնությամբ,
- պառլամենտական մանդատները և կառավարական պաշտոնները բացարձակորեն համատեղված են (սակայն ԱՄՆ – ում փոխնախագահը նախագահում է սենատը):
Այդպիսով նախագահը պատասխանատու չէ պառլամենտի առջև և կարող է պաշտոնանկ արվել միայն իմպիչմենտի* միջոցով: