Չարենցի 《Հայրենիքում 》բանաստեղծությունում բանաստեղծը ներկայացնում էր իր կարոտը հայրենքի նկատմամբ, իսկ Համո Սահյանը իր 《Հայաստան ասելիս》 բանաստեղծությամբ գովերքում իր հայրենիքը, որից ինձ դուր է գալիս 《Հայաստան ասելիս թևերս բացվում են》տողը, որը ես ասոցացնում եմ ազատության հետ: 《Է՜յ , ջան-հայրենիք 》բանաստեղծությունը նույնպես հայրենիքի գովքն է ,սակայն այս բանաստեղծությունից կցանկանայի առանձնացնել մեկ տողը ,որը ամբողջովին ներկայացնում է իր հայրենիքի կրած տանջանքներ և ցավերը՝ մենակ բալեքըդ արուն ծովի մեջ տողը։ Իսահակյանը բանաստեծությույնը ավարտվում է մեծ լավատեսույթյամբ ՝ազատ հայրենիք արտահայտությամբ ։