Հայկական հարց սկսել է օդում պտտվել երբ՝ Ռուսաստանի կասրությունը սկսել է զավթել տարածներ և արմատավորվեր Կովկասում ինչը չհանդուրժելով Օսմանյան Կայսրությունը պատերազմ սկսվեց, որը ավարտվեց հաշտության պայմանագիր կնքմաբ իհարկե ի շահ Ռուսաստանի (1878թ․իn ռուս-թուրքական պայմանագիր)։Այդ ժամանակ հայերը դեռ չունեին անկախացում ինչն էլ իրավունք էր տալիս Ռուսաստանի հայկական տարածնքները իր տերությունում ներգրավելու։Հայկական հարցը համարվում էր արեվելյան հարցի բաղկացուցիչ մասն էր ինչը մեծ հույս արթնացրեց հայերի մեջ, որ մոտ ժամանակներում կլուծվի Հայկական հարցը։Սան Ստեֆանոյի պայմանագիրը իր մեջ ներառում էր հոդվածներ որոնք վերաբերվում էր հայերի տարածքային պահպանման և պաշտպանմանը դրանք էին՝ 16-րդ, 25-րդ ,27-րդ հոտվածները։ Այս պայմանագիրը գրեթե հայերի ցանկացածն էր, քանի որ Հայաստանի զգալի մասը անցնում էր Ռուսաստանի տիրապետության տակ և տվյալ պայմանագրում առաջին անգամ գործածվեց Հայաստան անվանումը։Այս պայմանագրին դժգոհություններ բարձրացրեցին Բրիտանիային և Ավստրո-Հունգարյան պահանջելով վերանայել այն և Բեռլինում գումարվեց վեհաժողով որին ցանկանում էին մասնակցել նաև հայեր և բարձրացնել հայկական հարցը որին զարմանալի կերպով դեմ չէր Օսմանյան կայսրությունը։Հայերը նույնպես ունեցան պատվիրակություն որը ղեկավարում էր Խրիմյան Հայրիկը։1878թ․-ի հունիսի 1 սկսվում է Բեռվինի վեհաժողովը որը տևում է մեկ ամիս, սակայն հայերին արգելում են մասնակցել ։Ի վերջո հայերը մասնակցեցին Բեռլինյան վեհաժողովին,բայց չէին տիրապետում օտար լեզվին ինչ թույլ չտվեց հայկական հարցը բարձրացնել։Այդ վեհաժողովը Խրիմյան Հայրիկը նմանեցնում էր Հարիսայով տաք կացայի որտեղ բոլորը պողպատե շերեփներով էին իսկ հայերը թղթե,այդ իսկ պատճառով բոլորը կարողանում էին տանել իրենց բաժինը իսկ հայերի բաժին չհասավ։
Հետևություն՝ Որ պետք է միայն ու միայն երկաթե շերեփով կռվել, որպիսի կարողանանք հաղթել։